Chrześcijański zwyczaj dziękowania Panu Bogu za plony pochodzi z tradycji Starego Testamentu, kiedy obchodzono Święto Plonów. Każdy wierzący zwraca swój wzrok ku Bogu, który jest Panem stworzenia, autorem praw natury, a więc wegetacji, wzrostu i życia oraz źródłem naszego istnienia. Człowiek zaś jest Jego najbliższym współpracownikiem, który najpierw musi odczytać zamysł Stwórcy i Jego prawa wpisane w naturę, a potem przejść do pracy, która ma być kontynuacją dzieła stworzenia.

 

Kiedy natomiast kończy się czas zbiorów, to przychodzi moment refleksji i zatrzymania, by zobaczyć naszą pracę, ale i bezsprzeczny oraz pierwotny w stosunku do naszej pracy, udział samego Pana Boga, któremu coś więcej niż dziękujemy za Jego opiekę i Jego podtrzymywanie wszystkiego w istnieniu.