Dziś 07 czerwca ,o godz. 12:00 odbył sie uroczysty Ingres do Katedry, ks. Abp Wojciecha Polaka, Prymasa Polski. W uroczystej Mszy św. wzięli udział przedstawiciele różnych środowisk, którym będzie służył nowy Pasterz naszej Archidiecezja.

   OTWARTE DRZWI KOŚCIOŁA
List pasterski arcybiskupa Wojciecha Polaka, metropolity
gnieźnieńskiego, prymasa Polski z okazji rozpoczęcia posługi
Drodzy Współbracia w Chrystusowym Kapłaństwie,
Osoby Życia Konsekrowanego,
Siostry i Bracia w Chrystusie Panu,
W Uroczystość Zesłania Ducha Świętego, u początku pasterskiej
posługi w Kościele Gnieźnieńskim, pozdrawiam Was wszystkich słowami
Zmartwychwstałego Pana: Pokój Wam! (J 20,19). Dzisiejsza uroczystość
ma dla Kościoła niesłychanie doniosłe znaczenie. W jerozolimskim
wieczerniku narodził się Kościół. Z wieczernika wyszedł on z chlebem
łamanym w rękach, mając w oczach rany Jezusa i Ducha miłości w sercu
(Papież Franciszek, Homilia w Wieczerniku, 25 maja 2014).
Z jerozolimskiego wieczernika Kościół wyruszył w świat. Dotarł również
do piastowskiego Gniezna. Dlatego też ilekroć znajdujemy się na tym
miejscu – mówił w Gnieźnie św. Jan Paweł II - musimy widzieć na nowo
otwarty wieczernik Zielonych Świąt (Jan Paweł II, Homilia na Wzgórzu
Lecha, Gniezno, 3 czerwca 1979). Musimy więc widzieć nasz
Świętowojciechowy Kościół, jak wciąż czerpie swą siłę i żywotność
z wydarzenia wieczernika. Jest to Kościół oparty na wierze apostołów
i ich następców, którzy – jak św. Wojciech – głosili nam wielkie dzieła
Boże.
1. Rożne są rodzaje posługiwania, ale jeden Pan (1 Kor 12,5)
Wpatrzony w otwarte drzwi wieczernika, z głęboką wiarą i pokorą
staję wobec wybrania mnie przez papieża Franciszka do pasterskiej
posługi arcybiskupa metropolity gnieźnieńskiego, prymasa Polski.
Z szacunkiem i drżeniem wchodzę w duchowe dziedzictwo arcybiskupów
metropolitów gnieźnieńskich, prymasów Polski. Wspominam kardynała
Stefana Wyszyńskiego, Prymasa Tysiąclecia i kardynała Józefa Glempa,
który dwadzieścia pięć lat temu udzielił mi święceń kapłańskich, a także
2
arcybiskupa Józefa Kowalczyka, mojego bezpośredniego poprzednika na
Stolicy Prymasowskiej w Gnieźnie i arcybiskupa Henryka Muszyńskiego,
który przed jedenastu laty udzielił mi święceń biskupich. Obejmuję ich
serdeczną pamięcią i wdzięcznością. W Kościele wielość darów łaski
pochodzi od tego samego Ducha Świętego; różne rodzaje posługiwania
wyznacza jeden Pan, a wielorakie sposoby działania mają swoje źródło
w tym samym Bogu sprawcy wszystkiego we wszystkich (por. 1 Kor
12,4).
Pasterskie posługiwanie Ludowi Bożemu, do którego zostałem
wezwany, jest służbą na rzecz jedności tak, by jeden duch i jedno serce
ożywiały wszystkich wierzących (Dz 4,32). To jest główne zadanie
pasterskie. Dlatego biskup niekiedy stanie z przodu, aby wskazywać
drogę i podtrzymywać nadzieję ludu, innym razem zwyczajnie stanie
pośród wszystkich ze swą prostą i miłosierną bliskością, a w pewnych
okolicznościach powinien iść za ludem, aby pomóc tym, którzy zostali
z tyłu, a przede wszystkim dlatego, że sama owczarnia ma swój węch,
aby rozpoznać nowe drogi (EG 31). Żaden biskup nie wypełni jednak tego
zadania, jeśli nie będzie wspierany modlitwą swoich diecezjan. Dlatego
o ten właśnie dar modlitwy, o żaden inny, dziś, na początku pełnienia
przeze mnie posługi biskupa diecezjalnego, usilnie Was wszystkich,
Siostry i Bracia, proszę.
2. Jak Ojciec Mnie posłał, tak i Ja was posyłam (J 20,21)
Dzisiejsza Ewangelia mówi nam, że wieczorem w dniu
zmartwychwstania, tam gdzie przebywali uczniowie, drzwi były
zamknięte (J 20,19). Drzwi wieczernika były zamknięte z lęku i z obawy,
ze strachu przed otaczającymi uczniów ludźmi, przed groźnym
i niebezpiecznym światem. Obecność Zmartwychwstałego Pana, dar
Ducha Świętego i posłanie uczniów przez Jezusa rodzi jednak zupełnie
nową sytuację – doświadczenie otwartych drzwi. Otwarcie drzwi
wieczernika zadziwiło świat i zaskoczyło przebywających w Jerozolimie
ludzi. Usłyszeli oni i zrozumieli, każdy w swoim własnym języku,
tajemnicę Bożej miłości, znaczenie wielkich dzieł Boga.
Biskup jest po to, aby otwierać drzwi Kościoła. Biskup jest jednak
jeszcze bardziej i po to, aby pozwalać Duchowi Świętemu, który wieje
kędy chce (J 3,8), otwierać drzwi Kościoła. Przez te otwarte drzwi, tak
jak z jerozolimskiego wieczernika, musimy wyruszyć, Siostry i Bracia,
ożywieni życiodajnym tchnieniem Ducha. Zmartwychwstały Jezus –
mówił papież Franciszek – posłany przez Ojca, w wieczerniku przekazał
apostołom swego Ducha i z tą mocą posłał ich, aby odnowić oblicze ziemi
(por. Ps 104,30). W mocy Ducha Świętego – Weźmijcie Ducha Świętego
(J 20,22) – którego otrzymaliśmy w sakramentach chrztu świętego
i bierzmowania, Zmartwychwstały Pan posyła dziś każdą i każdego
z nas. On nas posyła do tego świata, do naszych rodzin, do miejsce pracy
i odpoczynku, do miejsc cierpienia i samotności, do szkół i urzędów,
a więc wszędzie tam, gdzie codziennie jesteśmy obecni. Posyła nas,
abyśmy za św. Janem Pawłem II wciąż i niestrudzenie powtarzali: nie
lękajcie się otworzyć drzwi Chrystusowi!
Otwarcie się na Chrystusa i na wspólnotę prowadzi do Kościoła.
Otwarte drzwi Kościoła to szczególny znak zwłaszcza dla tych, którzy
noszą w swoim sercu tęsknotę za Bogiem, którzy Go szukają. W tym
otwarciu nie możemy wykluczyć nikogo, gdyż wszyscy mają prawo
przyjąć Ewangelię. Niech to otwarcie wyrazi się, Siostry i Bracia, przede
wszystkim w dzieleniu się z innymi radością wiary oraz osobistym
i żywym doświadczeniem Boga, w pochyleniu się z miłością nad bliźnimi,
szczególnie tymi, którzy potrzebują pomocy i wsparcia. Niech wyrazi się
w takim sposobie naszego życia, aby Kościół rozszerzał się przez
przyciąganie (por. EG 14).
3. Kiedy nadszedł dzień Pięćdziesiątnicy, znajdowali się wszyscy
razem na tym samym miejscu (Dz 2,1)
Jerozolimski wieczernik to Kościół zgromadzony na modlitwie.
Apostołowie wraz z Maryją oczekiwali na zesłanie Ducha Świętego.
Zanim otworzą się drzwi wieczernika, zanim wyjdą, by głosić wielkie
dzieła Boże (Dz 2,11), zanim pójdą z radosną nowiną o zbawieniu do
świata, otrzymają, zgromadzeni na modlitwie, dar z nieba. Wieczernik
przypomina nam przyjaźń, pożegnanie Mistrza i obietnicę spotkania ze
swymi przyjaciółmi. To tutaj Jezus nie tylko nazywa nas swymi
przyjaciółmi, ale powierza nam wolę Ojca i daje nam Siebie. Powierzmy
się więc jeszcze raz, jako wspólnota Świętego Kościoła Gnieźnieńskiego,
Jezusowi Chrystusowi. Wzywajmy na naszą drogę wstawiennictwa
świętych patronów Kościoła Gnieźnieńskiego: św. Wojciecha, biskupa
i męczennika, bł. Radzyma, pierwszego arcybiskupa gnieźnieńskiego, bł.
Bogumiła i bł. Jolenty. Niech nasza droga z Jezusem, niech otwarte
drzwi naszych wspólnot, rodzinnych i parafialnych, niech otwarte drzwi
serca każdej i każdego z nas, mają swoje źródło, mają swój początek
w trwaniu razem na modlitwie.
W tym duchu wszystkich Was, Siostry i Bracia, obejmuję
pasterskim błogosławieństwem, wzywam darów i łask potrzebnych do
budowania wspólnoty Kościoła, do codziennego otwierania drzwi
naszych wspólnot, drzwi naszych rodzin, parafii, ruchów i stowarzyszeń,
drzwi naszych serc Chrystusowi i człowiekowi. Niech Bogarodzica
Maryja, Niepokalana Matka Chrystusa, Matka Kościoła i Królowa Rodzin
uprasza nam obficie łaskę i Boże błogosławieństwo
Arcybiskup Metropolita Gnieźnieński
Prymas Polski
Gniezno, Uroczystość Zesłania Ducha Świętego, 8 czerwca 2014 roku