02 lutego obchodzimy święto Ofiarowania Pańskiego, znane w tradycji jako Matki Bożej Gromnicznej i Światowy Dzień Życia Konsekrowanego. Pamiętajmy o osobach konsekrowanych, które oddały życie w służbie Bogu i Kościołowi. Warto wspomnieć o setkach domów pomocy, domów dziecka, przedszkoli, szkół, ośrodków wychowawczych, szpitali i hospicjów, w których codziennie służą osoby konsekrowane, które dzięki temu są świadkami Boga pełnego miłości i miłosierdzia.

Ostatnia niedziela stycznia obchodzona jest w kościele katolickim jako Światowy Dzień Trędowatych. Jest to okazja do przypomnienia, że najstarsza choroba, o której zapomnieli już mieszkańcy większości krajów rozwiniętych, w najuboższych rejonach świat jest nadal groźna i wciąż zbiera swoje tragiczne żniwo. Dokładna liczba chorych na trąd nie jest znana, jako że występuje on w krajach o słabo rozwiniętych systemach opieki zdrowotnej, gdzie rodzą się dzieci, które nie mają szans, by w życiu spotkać lekarza. Tam docierają najodważniejsi misjonarze. Przez całe stulecia trędowaci znajdowali schronienie przy kościołach i klasztorach, gdzie powstawały pierwsze leprozoria. Idąc za Chrystusem, który litując się nad trędowatymi uzdrawiał ich, wielcy święci nie bali się zbliżać do tych, których sam widok wywoływał paniczny lęk i trwogę. Św. Franciszek z Asyżu, św. Ludwik, św. Maurycy,  św. Elżbieta Węgierska,  św. Kinga, św. o. Damian i św.  Marianna Cope z wyspy Molokai,  św. Teresa z Kalkuty stanowią dziś inspirację dla misjonarzy pracujących wśród trędowatych w Azji, Afryce, Ameryce Południowej czy na dalekich  Wyspach Pacyfiku.

Trzecią niedzielę zwykłą – zgodnie z postanowieniem papieża Franciszka – przeżywamy jako czas dziękczynienia za Słowo Boże. Ono jest nam dane w słowach Pisma świętego, które czytamy w czasie Liturgii w kościele, a także w domach podczas modlitwy indywidualnej i rodzinnej. Ojciec Święty wzywa nas, abyśmy w tę niedzielę w sposób szczególny z radością wysławiali Boga, który do nas mówi, ponieważ jest „dobry i łaskawy”. A będąc „dobry i łaskawy, wskazuje drogę grzesznikom, a pokornym pomaga czynić dobrze i uczy ubogich dróg swoich”. Spójrzmy zatem na nasze życie i postępowanie, wejrzyjmy głębiej w nasze sumienia wsłuchując się w te słowa Pisma świętego, które wyjątkowo mocno rozbrzmiewają w tych dniach w naszych duszach. Prośmy o przebaczenie win, abyśmy mogli do czystych serc przyjąć żyjącego Pana – Jednorodzonego syna, który przychodzi dzisiaj pod postacią tego Słowo, które Bóg do nas kieruje, i tego Chleba życia, którym nas karmi. 

Rozpoczął się okres zwykły w liturgii Kościoła. Chrystus wzywa nas, abyśmy przez realizację powołania, wypełnianie codziennych obowiązków dawali o Nim świadectwo, żeby inni także mogli Go odnaleźć. Przeżywamy dziś Dzień Judaizmu, dlatego modlimy się szczególnie za jego wyznawców. Jan Paweł powiedział do Żydów w rzymskiej synagodze: „Jesteście naszymi umiłowanymi braćmi i w pewien sposób, można by powiedzieć, naszymi starszymi braćmi”. Pamiętajmy, że w narodzie żydowskim narodził się nasz Mesjasz Pan.

Chrzest Chrystusa także jest objawieniem – epifanią. Jezus, który staje w szeregu ludzi grzesznych i pragnie przyjąć chrzest nawrócenia z rąk Jana Chrzciciela, objawia się światu jako umiłowany Syn Boga, naznaczony mocą Ducha świętego, który przychodzi, by objawić Boga światu. Ta niedziela kończy okres Narodzenia Pańskiego. Dla nas - ludzi ochrzczonych - jest to okazja to postawienia sobie pytań o wykorzytywanie szans na rozwój łaski zapoczątkowanej na chrzcie św. i czy tę łaskę rozwijam w sobie?